เคยไหมที่ต้องทุกข์กับการที่ต้องเป็นในแบบที่คนอื่นต้องการ จะมีความสุขได้ต้องมีสิ่งนั้นสิ่งนี้ภายในอายุเท่านั้นเท่านี้ เราใช้ชีวิตตามที่สังคมกำหนดหรือบอกว่าควรมีควรเป็น โดยที่น้อยคนจะกลับมาถามใจตัวเองว่า สิ่งที่ชีวิตของเราต้องการจริงๆ คืออะไรกันแน่ มิติของความสำเร็จที่มากกว่าเรื่องเงิน เรื่องครอบครัว เรื่องวิถีชีวิต เรื่องมิตรภาพ เรื่องการตอบแทนสังคม หรือการสร้างปัญญา เราต้องการแบบไหนกันแน่
ลองจินตนาการว่า ถ้าเรามีลูกแล้วเขาตั้งใจเรียนอย่างมาก ขยัน อดทนอ่านหนังสือ ทำโจทย์ แต่สุดท้ายสอบไม่ผ่าน กลับบ้านแล้วร้องไห้กับเรา เราจะทำอะไรกับลูก... หลายๆ คนตอบได้อย่างชัดเจนว่า เราจะปลอบโยนเขา ชี้ให้เห็นความพยายามว่าเขาทำอย่างเต็มที่แล้ว ให้กำลังใจ เอาใหม่ ไปต่อ คำถามคือ วันนี้เมื่อเราพยายามเต็มที่แล้วแต่ยังไปไม่ถึงเป้าหมาย เราทำอะไรกับตัวเอง ต่อว่าตัวเองอยู่หรือเปล่า หรือโทษตัวเองว่าเราทำได้ไม่เต็มที่ ทำไม่ดีพอ เราเคยเห็นความพยายามของตัวเองบ้างไหม ดังนั้น
แม้จะผิดพลาดไปบ้าง และพร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่เสมอ ลองกอดตัวเองและยิ้มให้กำลังใจกับตัวเองบ้าง
ด้วยความปรารถนาดี
คปอ.