การขาย/โอนธุรกิจ | นิตยสารอะชีฟ ฉบับพฤศจิกายน 2566
การขาย/โอนธุรกิจ
This business is not for sale.
“ธุรกิจนี้ไม่ได้มีไว้เพื่อขาย”
ผมยังจำคำพูดนี้ได้ดีตอนไปอบรมพนักงานแอมเวย์ที่เมืองเอดา ประเทศสหรัฐอเมริกาแม้รุ่นพี่คนที่กล่าวประโยคข้างต้นได้เกษียณไปแล้ว แต่คำพูดของเขานั้นทำให้เราได้คำตอบ ข้อสรุป และเข้าใจถึงหัวใจหรือจิตวิญญานของธุรกิจแอมเวย์
ไม่ใช่ว่าธุรกิจแอมเวย์จะซื้อขายไม่ได้ ซึ่งตามคู่มือดำเนินธุรกิจของนักธุรกิจแอมเวย์ ในบทที่ 4 ข้อ 6.5 ได้ระบุไว้อย่างชัดเจนถึงสิทธิ์ที่นักธุรกิจแอมเวย์จะเสนอขายธุรกิจของตน ในระเบียบปฎิบัติข้อดังกล่าวนั้นได้ระบุถึงขั้นตอนต่างๆ ในการที่นักธุรกิจแอมเวย์จะเสนอขายธุรกิจของตน ทั้งนี้ ระเบียบนั้นได้กำหนดขึ้นด้วยจุดประสงค์ที่ต้องการปกป้องสายงานการสปอนเซอร์ หากท่านได้ศึกษาและพอทราบประวัติของธุรกิจแอมเวย์ตั้งแต่ผู้ก่อตั้งคือริชและเจย์ ท่านจะทราบทันทีว่าสิ่งที่ผู้ก่อตั้งต้องการคือ การรักษาและปกป้องเพื่อให้ธุรกิจนี้ยังคงความเป็นโอกาสทางธุรกิจแก่นักธุรกิจแอมเวย์ทุกคน รวมถึงต้องรักษาธุรกิจนี้ไว้ให้คงอยู่ตลอดไปหรือยาวนานที่สุด และสิ่งนั้นคือสายงานการสปอนเซอร์ นอกจากจะปกป้องจากการถูกรังแก หรือปัญหาที่เกิดจากสายงานอื่น หรือปัญหาจากภายนอกแล้ว สายสัมพันธ์ก็เป็นอีกประการที่ต้องรักษาและคงไว้ของสายงานการสปอนเซอร์
ดังนั้น การที่นักธุรกิจแอมเวย์ต้องการจะขายธุรกิจของตนนั้นการกำหนดผู้ซื้อจะต้องเกิดขึ้นตามขั้นตอนที่ระบุไว้อย่างชัดเจนโดยยึดถือเหตุผลข้างต้นเป็นสำคัญ ผู้ที่มีสิทธิ์ซื้อธุรกิจในลำดับที่ 1 หลังจากผู้ที่ประสงค์จะขายได้ยื่นความประสงค์มาที่บริษัทแอมเวย์คือ อัพไลน์ติดตัวหรืออัพไลน์ที่ให้การสปอนเซอร์ ซึ่งหากในลำดับที่ 1 ไม่มีความประสงค์จะซื้อ สิทธิ์จะตกไปยังนักธุรกิจที่อยู่ภายใต้ผู้ขายหรือดาวน์ไลน์ติดตัวเป็นลำดับถัดไปหรือลำดับที่ 2 ซึ่งหากลำดับที่ 2 ยังไม่มีผู้สนใจอีก สิทธิ์จะไปตกไปยังลำดับที่ 3 คืออัพไลน์และดาวน์ไลน์ที่ดำรงคุณสมบัติแพลตินัมจนกระทั่งถึงเพชรในลำดับถัดไป หากในลำดับนี้ยังไม่มีผู้ใดสนใจอีกก็จะถึงคิวลำดับที่ 4 คือนักธุรกิจที่ดำรงคุณสมบัติมรกตและสูงขึ้นไปในวันประกาศทุกคนหรือคนอื่นๆ ต่างสายงานก็จะมีสิทธิ์ซื้อธุรกิจดังกล่าว นั่นหมายถึงอัพไลน์ระดับสูงของผู้ขายหรือเพชรที่อยู่สูงกว่าเพชรของผู้ขายก็จะถูกจัดอยู่ในลำดับที่ 4 ด้วย ประการสุดท้ายที่สำคัญคือ จะต้องได้รับการอนุมัติจากบริษัทแอมเวย์ ซึ่งการพิจารณานั้นจะต้องทำอย่างละเอียดและรอบคอบเพื่อรักษาไว้ซึ่งหลักการของผู้ก่อตั้งธุรกิจ แนวทางที่เป็นหลักในการพิจารณาคือเหตุผลในการขายและราคา
ทั้งนี้ ผู้ที่เสนอขายธุรกิจนั้นจะต้องทราบเสียก่อนว่า การประกาศขายธุรกิจคือการละทิ้งธุรกิจของตน ซึ่งเขาจะไม่มีสิทธิ์สมัครเป็นนักธุรกิจ/สมาชิกแอมเวย์ได้อีกในอนาคต ซึ่งจะโยงไปถึงคำพูดในย่อหน้าแรกที่บอกไว้ว่า This business is not for sale. รุ่นพี่คนนั้นยังได้อธิบายเพิ่มเติมว่า สิ่งที่นักธุรกิจแอมเวย์พึงมีนั้นคือความรับผิดชอบต่อนักธุรกิจที่ตนเองให้การสปอนเซอร์ ตามเรื่องที่เราเคยเล่าไปแล้วว่าริชกับเจย์ตั้งใจใช้คำว่า สปอนเซอร์ เพราะหมายถึงการดูแลและทำสิ่งที่ดีที่สุดให้กับคนคนนั้น เราคงไม่ต้องการให้เขานั้นเข้ามาเริ่มธุรกิจใหม่และทำแบบนี้กับคนที่เขาให้การสปอนเซอร์อีกในอนาคต สิ่งสุดท้ายที่รุ่นพี่ได้บอกไว้คือเมื่ออัพไลน์ทราบเรื่องจากดาวน์ไลน์ของตนว่าจะขายธุรกิจ เขาไม่ควรถามถึงราคาขาย และควรคิดว่าจะทำอย่างไรเพื่อให้ดาวน์ไลน์ของเขากลับมาสู่ Hope ของการสร้างธุรกิจ เพราะหัวใจของธุรกิจนี้คือ Helping people to help themselves.
ฉบับต่อไปพบกับ "วิธีการพิจารณาความผิด/บทกำหนดโทษ"
กฎจรรยาบรรณของแอมเวย์ถือเป็นสิ่งสำคัญที่สุดของการเป็นนักธุรกิจแอมเวย์ ดังนั้น ทุกท่านจึงควรศึกษาและให้ความสำคัญกับกฎจรรณยาบรรณเพราะการปฏิบัติตามกฎจะช่วยให้ธุรกิจของทุกท่านเจริญเติบโตได้อย่างมั่นคง ยั่งยืน และมีเสถียรภาพ อีกทั้งท่านยังสามารถส่งมอบธุรกิจที่มีอนาคตนี้ให้กับลูกหลานของท่านให้สมกับวิสัยทัศน์ของเราที่ว่า “แอมเวย์...เพื่อคุณ เพื่อชีวิตที่มีคุณค่า” นอกจากนี้ ยังเป็นการดำรงไว้ซึ่งความยุติธรรมและบรรยากาศในการดำเนินธุรกิจที่สอดประสานเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันอีกด้วย